08-11-2010 - Vervolgverhaal: Lana - Hoofdstuk 1 -

__________________________________________________________________________

Vervolgverhaal: Lana
Door: Evelien (13 jaar)
Genre: Tiener
Reactie geven? Kies 'Naam/Url' uit de 4 opties op het formulier


Hoofdstuk 1

Opeens stond ik op de straat, het regende heel erg  hard, mijn haren zaten vastgekleefd aan mijn gezicht. Ik voelde ineens een warme hand op mijn schouder maar dat was heel vreemd want er was niemand, alleen ik. Ik hoorde een stem, een hele mooie zachte fluwelen stem die ik nog nooit gehoord had. De stem kwam dichterbij ik voelde de adem langzaam tegen mijn hals aankomen. Mijn hart sloeg in mijn keel. Ik had geen idee wie het was. Ik probeerde mij te concentreren op wat de stem zei. Meisje meisje mag ik wat vragen, meisje meisje!!!!!!!! Nu, dacht ik, ik draaide me met een ruk om. De stem die ik achter mij hoorde bleek van een jongen te zijn. ‘Wat is er, kan kan ik, kan ik u ergens mee helpen?’.

Nog nooit was ik zo bang geweest. Ik bleef op mijn hoede, je weet nooit wat er kon gebeuren. Weet je misschien waar het winkelcentrum is, ik ben hier nieuw, ik heb afgesproken met vrienden, kan je zeggen waar het is? De jongen keek vuil uit zijn ogen, je kon geen emotie vinden op zijn gezicht. Hij leek me geen aardig persoon. Van alle jongens die ik ken zou hij de laatste zijn met wie ik zou praten.  Meisje meisje eh hoor je me wel? ‘Oh sorry , het winkelcentrum, ja ehm als je hier de straat uit loopt en dan rechts af slaat en dan oversteekt bij de groote weg, dan loop je nog  een klein stukje rechtdoor en dan ben je er’. Bedankt dag!!! Eindelijk liep hij weg.  

Al gauw zag ik hem niet meer want hij was helemaal zwart gekleed, hij had zelfs de capuchon van zijn zwarte vest op zijn hoofd. Het enige dat je kon zien waren zijn  handen want die waren erg wit. Ik was zo blij dat hij weg was. Al gauw realiseerde ik me dat ik nog  steeds helemaal nat in mijn eentje  in de donkere straat stond. Waarom weet ik niet.

Ik besloot om maar eens naar binnen te gaan. Ik deed droge kleren aan en ging beneden bij iedereen aan de tafel zitten, ik was diep in gedachten. Wat zou die jongen gaan doen, waarom keek hij zo vuil uit zijn ogen, waarom zou hij zo laat nog naar het winkelcentrum gaan. Ik hoorde mijn moeders stem. ‘Lana, hee Lana, waar zit je met je gedachten’. ‘Oh sorry mam het spijt me erg,  ik was even ergens over aan het denken’. ‘Wat dan’. Oh nee ze mag niet weten dat ik daar in mijn eentje op de straat stond want dan gaat ze gekke dingen denken , ik zeg wel gewoon dat ik  zin heb in mijn Engels huiswerk. ‘Lana kom op zeg  waar was je nou over aan het denken? ‘Uhm ja dat ik zo’n  zin heb in mijn Engelse toets’. Je Engelse toets, ach laat maar hier hebben we het nog wel over maar wat ik je wou vragen is: ‘Wil jij even naar de winkel gaan, ik ben boter en melk vergeten’. ‘Ja tuurlijk mam voor jou altijd’. Oh nee, dacht ik, daar is die jongen natuurlijk nu kan ik niet meer terug , nou ja straks is ie wel gewoon weg. 
Ik stapte op mijn fiets en ging naar de winkel. Toen ik daar aan kwam zag ik het licht van de supermarkt al branden. Ik keek om mij heen of die jongen er stond. Nee gelukkig niet. Ik parkeerde mijn fiets in de stalling en liep de winkel in. Eenmaal bij de kassa zag ik allemaal jongens tegen een muurtje aanhangen, ze keken naar me . Ik rekende af en liep gauw naar mijn  fiets. Misschien zien ze me wel niet in het donker. Maar ja hoor, al gauw hoorde ik dezelfde prachtige stem: ‘Meisje eh meisje jij was net toch op de straat!!! Ik besloot om te doen alsof ik ze niet hoorde en fietste gauw weg.
Net toen ik dacht dat ik ze kwijt was hoorde ik het weer. ‘Meisje eh meisje fiets nou niet weg !! Ik kon niet sneller fietsen vanwege de boodschappen. En al gauw haalden ze me in. Ze stonden nu met z’n allen om mij heen. Ze stelden me allemaal vragen. Eh hoe oud ben je? Waar woon je? Hoe heet je? `Laat me gewoon met rust, hebben jullie niks beters  te doen?` ‘Nee kan jou dat wat schelen dan? ‘Nee ik wil gewoon naar huis!!! Mag ik er nou langs wat zijn jullie zielig zeg!!!. Ik keek de jongen van daarnet aan. ‘En jou hielp ik nog  wel’. Ik keek hem heel boos aan. De jongen zei tegen zijn vrienden: ‘laat dat meisje maar. Ze heeft niks gedaan. Ze lieten me er langs en ik ging naar huis. Al vroeg in die avond besloot ik naar bed  te gaan. 
De volgende dag op school was ik heel diep in gedachten over de vorige avond. Waarom altijd ik. Plotseling voelde ik de grond en ik zag al mijn boeken naast mij liggen. De jongen die tegen me aan was gebotst hielp me overeind en raapte mijn boeken op. Hij bood zijn excuses aan. Toen we elkaar aankeken herkende ik hem. Ik zei ‘hee jij bent die jongen van gisteravond. ‘Ja het spijt me echt, ik werd meegesleept door mijn vrienden. ‘Nou dat is lekker, voor hetzelfde geld was het heel anders afgelopen, maar goed, ik heb  je nog nooit op deze school gezien. ‘Ja, ik zei toch dat ik nieuw ben  hier, maar hoe heet jij eigenlijk? ‘Ik heet Lana, jij? ‘Ik heet Eric prachtige naam trouwens die hoor ik niet vaak. Ja ja hou maar op hoor Eric pff. ‘Luister Lana kan je me vertellen waar het lokaal 723 is? ‘Ja is goed. Trouwens daar moet ik ook heen dat betekent dat jij in mijn klas zit!! Daar zit ik echt op te wachten pffff!!!! ‘Luister geef me een kans om het goed  te maken oke? Ja oke. Eric was het toch. ‘Ja en jij heet Lana. 
We liepen naar het lokaal 723. Ik kreeg geen woord over mijn lippen, ik bedoel wat moest ik nou zeggen tegen de jongen die me gisteravond nog had lastig gevallen? Toen we het lokaal inkwamen ging ik op mijn plek zitten. Tijdens de uitleg zat Eric steeds naar mij te kijken en elke keer als ik omkeek liet hij een heel stom lachje over zijn gezicht glijden. Wat denkt hij nou wel niet dat ik nu in één keer aardig tegen hem ga doen. Nou NEE dus we zullen wel zien. We zaten bij Biologie. We moesten een opdracht doen. Je moest het in groepjes van 2 doen. Ik hoorde weer de ijskoude stem van de docent door het lokaal ketsen. Het riep: ‘Wie heeft er allemaal al een partner? Iedereen stak zijn hand op behalve Eric en ik. Dat betekent dus dat Lana en Eric samen moeten. Oh nee ook dat nog wat een toeval, het lijkt er niet eens op het lijkt alsof het allemaal in bedacht door iemand.
Voor ik het wist zat Eric al weer naast me. Ja hoor daar zit hij weer. ‘Lana’, hoorde ik hem heel onschuldig zeggen. ‘Ja wat is er? ‘Geef me alsjeblieft nog één kans om te bewijzen dat ik niet zo gemeen ben. De laatste keer ben ik niet zo heel aardig geweest maa…. ‘Nee dat klopt, helemaal niet aardig, maar ga door, viel ik hem in de reden. Maar geef me nu  nog 1 kans om me te laten bewijzen dat ik wel aardig kan zijn. ‘Oke 1 kans, alleen 1 kans. Gaat het hier nog goed snappen jullie het? Hoorde ik de docent zeggen. Ja mevrouw we beginnen nu.
Eindelijk ging de bel. Eric kwam naar me toe gerend. Stiekem vond ik het best wel leuk dat een jongen zo veel aandacht aan me gaf. ‘Lana’, riep hij. ‘Ja Eric wat is er? ‘Zal ik je trakteren op een lekker broodje bij de bakker om het goed te maken? ‘Waarom ook niet, kom we gaan. Daar zaten we samen in de bakker. We waren heel lang aan het praten wat me verbaasde van mezelf. Eigenlijk was Eric toch wel een aardige jongen. We gaven elkaar de e-mail adressen en de MSN-adressen en de telefoon nummers. We hadden ook  afgesproken om morgen samen naar school te fietsen want hij woonde heel dicht bij. Nu nog afwachten tot morgen.

Wordt vervolgd

1 opmerking:

Ton Faassen zei

Hoi Evelien.

Ik vind het een mooi verhaal, blijven schrijven hoor hartstikke goed!

Groeten van Ton Faassen.