15-10-2010 - Vervolgverhaal: De Passagier - Hoofdstuk 1 -

__________________________________________________________________________

Vervolgverhaal: De Passagier
Door: Carla
Genre: Algemeen
Reactie geven? Kies 'Naam/Url' uit de 4 opties op het formulier

De Passagier

Hoofdstuk 1

De herfst kleurde de bladeren rood, het ritselde onder mijn voeten toen ik in de vroege ochtend naar de Centrale wandelde. Ik mocht mij gelukkig prijzen dicht bij het werk te wonen, wat was er lekkerder om wakker te worden dan een vroege ochtendwandeling, frisse lucht en de wind door mijn haar. Hoe anders was alles slechts een paar weken geleden: een overvolle bus, de geur van teveel mensen en bedompte lucht; 20 minuten reizen naar kantoor. Ik had zo’n nu-of-nooit gevoel, zo’n gevoel dat je had alsof je het roer nu moest omgooien omdat je het anders nooit meer zou doen. Ik nam ontslag, probeerde mij af te sluiten van iedereen om mij heen die probeerde tactisch te vragen of het nou allemaal wel zo verstandig was. Maar ik wist heus wel wat verstandig was, en dat was wat ik zojuist gedaan had. Het Studiepakket CCV Taxicauffeur dat ik had aangevraagd werd al de volgende dag bezorgd. Altijd al hield ik van autorijden, altijd al hield ik van contact met mensen, dus toen ik de reclame voor de cursus in een tijdschrift had gezien was de grote beslissing genomen. Ik hield van mensen, wilde altijd een baan met verantwoordelijkheid en vrijheid, én ik hield van autorijden. Ik slaagde met glans voor het CCV diploma en vroeg direkt de cauffeurspas aan.

Cab4You Contractvervoer, de blauwe letters sierden de gevel van het gebouw. ‘Morgen Tess’, Dennis keek op van de PC toen ik voorbij zijn balie kwam. ‘He he’, ik plantte mijn tas op zijn balie, de plastic display met folders viel met een kletterend geluid op de vloer. ‘Ooo sorry, ik kijk weer eens niet uit’, ik lachte verontschuldigend en begon de folders bij elkaar te rapen. Dennis lachte. ‘Waarom ben ik niet verbaasd Tess?’. ‘Nee, jij dan! Wie was er gisteren van overtuigd dat ..’, ik keek op toen de deur van Van Buren's kantoor openzwaaide en ik de luide stem hoorde van de persoon die zijn grote lichaam in onze richting verplaatste. Ik vroeg me regelmatig af of hij dan niemand in zijn buurt had die hem vertelde dat hij veel te dik was, bezat hij dan geen greintje ijdelheid? Geen spiegel? Geen onoverkomelijke problemen bij het kopen van kleding, als je überhaupt al kleding kon krijgen voor zo’n lichaam. ‘Ik dacht al dat ik je hoorde’, bulderde zijn stem. ‘Ik dacht al dáár hebben we onze Tess’. Hij lachte zijn typische Van Buren lach terwijl hij de ochtendkrant met een klap op Dennis’ balie liet neerkomen. ‘Alleen maar kommer en kwel, niks leuks vandaag’, verkondigde hij. ‘Tess, kom even naar mijn kantoor, ik heb een nieuwe klant voor je’, hij liep terug zonder te wachten of ik hem volgde. ‘Hopelijk is het een leuke’, ik knipoogde naar Dennis terwijl ik mijn tas oppakte. ‘Leuker dan ik? Dat bestaat niet’, lachte Dennis. ‘Zegt wie....?’, ik lachte en haastte me naar Van Buren.

‘Het contract van de dames De Jong is afgelopen dus ik dacht dat ik deze nieuwe klant prima bij jou kon plaatsen’, begon Van Buren terwijl hij de aanvraag bekeek. ‘Het is een man, je pikt hem op bij de bushalte op de Van Houtlaan en zet hem af bij Advocatenkantoor Sanders en Brugge. Elke ochtend om 8.00 precies’. ‘Heeft deze man een naam?’, vroeg ik in een poging grappig te zijn. Dat dit niet altijd in goede aarde viel bij Van Buren bleek maar weer. ‘Als ik even mag uitpraten? Het is de heer Overmars. Vragen?’. ‘Wanneer gaat het in?’, ik stond alvast op en klemde mijn tas in mijn hand. Mijn tas en ik zijn onafscheidelijk. ‘Morgen. Dus voor vandaag heb je oproepdienst’, ik beschouwde het gesprek als beëindigd, Van Buren bladerde door zijn agenda alsof ik er niet was.

Wordt vervolgd